0/10
To dziś jest ten dzień. Dzień, w którym poruszanie się niczym kangur jest mile widziane. Do Warszawy, do restauracji Endorfina w pałacowych przestrzeniach źródła ulicy Foksal, zjechała cała plejada starych i nowych gwiazd australijskiego winiarstwa.
Kto tylko chce, może popróbować perełek lubianych od dawna, lecz także tych wiele mówiących o dzisiejszym spojrzeniu winiarzy na przyszłość.
Są wspaniałe Shiraz z Barossa, McLaren. Są niesamowite Rieslingi z Claire, Eden i Adellaide Hills. Nie brakuje legendarnych Semillon z Hunter, Pinot Noir i Chardonnay z Tasmanii i niesamowicie odmiennych swoim stylem win z Margaret River z zachodniej części kontynentu. Gdyby to wszystko to było za mało, na ciekawskich i odważnych czekają odmiany dotąd raczej z tą częścią kuli ziemskiej absolutnie nie kojarzone. Wszak raczej niewielu miało okazję popróbować antypodyjskich Sangiovese, Nero d’Avola, Fiano, Pinot Grigio, połączeń Grenache i Cinsault, nie mówiąc o późno zbieranych lub starodawnych, utlenionych i tęgich słodyczy.
Przedsmak tych wszystkich emocji miałem szansę poczuć już wczoraj, podczas kolacji zorganizowanej przez Wine Australia w Kieliszkach na Próżnej. Swoją obecnością wieczór uświetnili nie tylko liderzy organizacji, lecz przede wszystkim Pan Paul Wojciechowski, piastujący stanowisko ambasadora Australii w Polsce. I muszę przyznać, że nasze narody bardzo szybko znajdują nić porozumienia i wspólne tematy rozmów. Lecz jak tu się dziwić takiej sytuacji. Wszak tak wiele nas łączy, czego nazwisko naszego gospodarza jest najbardziej chyba wymownym potwierdzeniem tej sytuacji.
Od prawie ćwierćwiecza wino krąży w moim życiu, a że gastronomia nie była wyborem przypadkowym, wynik ich połączenia mógł być tylko jeden – sommelier.
Czy uważasz, że artykuł był przydatny?
Komentarze